Ik was een jong meisje van bijna 12 jaar dat met haar ouders een weekendje op de camping aan het afsluiten was met nog even “bokkiespringen”… Wat er toen gebeurde heeft mijn leven veranderd. Na de laatste sprong viel ik en brak mijn sleutelbeen.
Naar het ziekenhuis..
We reden als een gek naar het ziekenhuis, want ik had veel pijn. Eenmaal daar aangekomen werden er foto’s gemaakt die door een vrouwelijke dokter bekeken werden.
Eenmaal bij haar in haar kamer gekomen vroeg ze aan mij of ik recht wilde gaan staan, waarop ik antwoordde: “Ja, maar ik sta toch recht?”
Ze nam mij mee naar een grote spiegel en toen zag ik dat ik helemaal scheef stond!
Dat was het begin van de ontdekking dat ik een scoliose heb.
Daarna startte het behandelingstraject…
Via het Sophia Kinderziekenhuis, voor een foto van mijn hand om mijn toekomstige lengte te bepalen, door naar het Dijkzigt Ziekenhuis, het huidige Erasmus Medisch Centrum.
De behandeling startte met röntgenfoto’s maken om de hoek van Cobb te meten: ruim 40 graden! Net niet erg genoeg om geopereerd te worden… Vervolgens werd er een “gipsafdruk” gemaakt van mijn bovenlijf, want ik kreeg een Milwaukeebrace.
Dan ben je een meisje van 12 en heb je “ineens” een brace die je in ieder geval 4 jaar moet dragen…
Wat heb ik dat ding verfoeid, ik mocht hem elke dag maar een uurtje uit. Ik zwom elke week, want dat was goed voor mijn rug, en hing tijdens de gymnastieklessen ook graag aan de ringen.
Ook had ik wekelijks fysiotherapie en ging ik in die tijd elke 3 maanden voor controle naar de orthopeed en werden er periodiek röntgenfoto’s gemaakt.
Toen ik 16 werd hoefde ik de brace alleen nog maar ’s nachts te dragen tot mijn 17e en daarna…was ik bevrijd!!!
Want zo voelde het “harnas” voor mij. Ik droeg altijd wijde kleding en ’s winters coltruitjes,want dan zag je mijn metalen hals gedeelte tenminste niet. Naar mijn rug keek ik al helemaal niet, want die hoorde niet bij mij…
Na de 5 jaar…
Kreeg ik verkering met een leuke jongen die nog steeds mijn man is en hebben we samen een dochter van bijna 25 en een zoon van 23.
Voor mij stopte de hele behandeling op mijn 17e jaar, daarna heb ik altijd gesport en gedanst. Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap mensendieck therapie gehad omdat mijn rug een keer “op slot” was gesprongen.
Verder heb ik nooit klachten gehad ook niet tijdens mijn 2e zwangerschap. Ik heb een mooi beroep gekozen, namelijk dat van schoonheidsspecialiste en dat doe ik al 30 jaar nu.
Sinds 2011 heb ik de zaak “Tip To Toe” waar ik jaren een ruimte huurde overgenomen en werk daar met veel plezier.
Met het klimmen der jaren merkte ik dat ik toch wel weer begon “in te zakken” en bezoek daar nu al een geruime tijd een osteopaat voor. Mijn organen kwamen in de knel te zitten en dat voelde zeer ongemakkelijk.
Mijn man maakte me attent op “Scoliosis Care Clinic” omdat ik toch wel erg krom werd. En er moest toch nog wel iets zijn om in ieder geval een “oude” scoliose te behandelen?
En iets dat er voor zorgt dat ik in ieder geval niet zal eindigen als een oud gebocheld vrouwtje?
De Scoliosis Care Clinic
Na een fijn telefoongesprek met Eric van Dijk ben ik gaan nadenken over wat hij vertelde over zijn dochter Sunny en de werkwijze van Scoliosis Care Clinic.
En zo geschiedde dat ik, na de gratis intake, twee keer 2 weken de therapie heb gedaan. En…met succes! Mijn hoek van Cobb was 66 graden! toen ik startte en 58 toen ik de therapie afrondde. Voor mij is het aantal graden verbetering niet echt belangrijk.
Voor mij is de kwaliteit van leven het allerbelangrijkst!
Ik kan dankzij de therapie, die heel makkelijk inpasbaar is in mijn drukke leven, verder een zo goed als klachtenvrij leven leiden!
Dat is goud waard!
Mariette, Ilse, Swanet : jullie zijn heel professionele therapeuten en dank jullie wel voor jullie inzet!
Team Scoliosis Care Clinic, ook heel erg bedankt voor jullie professionaliteit!
Anne